Week 3

21 augustus 2017 - Minca, Colombia

Dag 15 
De dag begint dus erg vroeg omdat we naar Tayrona park gaan. Het schijnt een toeristische trekpleister te zijn en dat is dan ook te merken als wij rond acht uur 's ochtends bij de ingang van het park komen. Door gebrek aan personeel of incapabele mensen moeten we een uur wachten tot we het park in mogen. Nadat ik betaald heb gooi ik de bon weg, bleek dat je die nog nodig had om het park in te komen. Gelukkig zat de prullenbak helemaal vol en lag de bon er nog bovenop. Toch even schrikken. In het park doen we lekker rustig aan. We beginnen met een van onze heerlijke lunches die we hebben meegebracht, casino brood met jam. Daarna dachten we een klein stukje te lopen tot een strandje waar we konden zwemmen. We gaan op onze slippers maar uiteindelijk blijkt het een stevige hike te zijn van een paar uur. Onderweg zien we verschillende dieren, waaronder een enorme spin, helaas in z'n holletje, blauwe krabben, veel verschillende vogels, heel erg veel gekko's en twee dieren die we niet kunnen thuisbrengen. Eentje leek op een soort zwijntje en de ander was zo snel dat we alleen z'n pootjes zagen wegschieten. Uiteindelijk komen we ook nog aan bij het strandje waar we naar toe wilden gaan, lekker rustig maar wel met leuke golven. Na lekker genoten te hebben in het water, dat gelukkig wat koeler was dan bij de Rosario eilanden, lopen we terug naar Castillete ons basecamp van vandaag. Net als je denkt dat het erop zit voor die dag zien er nog een familie aapjes. Super schattig want ze dragen baby's mee. 'S avonds eten we voor de zoveelste keer pechuga a la plancha (kippenborst), wederom lekker omdat het niet wordt gefrituurd in tegenstelling tot de rest in Colombia. We liggen al om acht uur 's avonds in bed want we zijn kapot.

Dag 16
Dwayne is gisteravond gestopt met roken. Het eerste wat ie wil doen als hij wakker wordt is eten. Dus dat doen we. Na het ontbijt pakken we onze spullen en vertrekken we eigenlijk gelijk. We moeten een uur of drie lopen. Het is duidelijk dat deze route een stuk toeristischer is als die van gister. Toch vind ik het, na alle waarschuwingen, reuze meevallen. Vandaag zien we geen speciale dieren wel hebben we een paar keer heel mooi uitzicht over de stranden. Als we na drie uur aankomen op bestemming besteden we onze dag voornamelijk aan zwemmen en chillen op het prachtige strand. Verder spelen we kaartspelletjes en gaan we 's avonds nog een nachtwandeling maken opzoek naar dieren. We stoppen er redelijk snel mee omdat we het toch best eng was. Dan maar vallende sterren kijken op het camping gedeelte. 

Dag 17
De laatste dag van de jungle trek lopen we vanaf Cabo San Juan, de campingplaats waar we sliepen, naar een pueblito. Het is een klein dorpje midden in de jungle met nog geen 50 inwoners. De weg er naar toe laat zien dat de inwoners van dit dorpje zelfvoorzienend zijn. Het is bijna onmogelijk om er goederen heen te slepen. Wij doen de route met onze backpacks en komen regelmatig vast te zitten achter rotsen, struiken of planten. Het 'pad' bestaat in het begin voornamelijk uit rotsen om vervolgens over te gaan in een jungle pad. Na ongeveer een uurtje komen we bij een klein riviertje, hier gaat het mis. We zien een verkeerd pad aan voor de route, het is bijna onbegaanbaar maar nog wel te doen. Het blijkt achteraf een alternatieve route te zien die, gelukkig, ook naar het dorpje gaat. Het is een inheems dorpje waar iedereen hetzelfde draagt, namelijk een soort witte jurk. Verder verdienen ze een beetje geld aan de toeristen met het maken van armbandjes. De huisjes zijn gemaakt van hout en de daken van bladeren. Ze koken op een vuurtje dat ze gewoon in de huizen aansteken, lekker al die rook in je huis. Na een halfuurtje gaan we verder, vanaf hier is het nog zo'n drie uur naar de bewoonde wereld. Onderweg zien we weer aapjes, een andere soort als de eerste dag, een hoop vogels en een klein slangetje. Het eerste wat opvalt aan de bewoonde wereld is de drukte, veel gepraat, gebrom van het verkeer en het eindeloze getoeter. We pakken de bus naar Santa Marta en gaan terug naar het hostel. Waar we voor de verandering bier drinken. 

Dag 18
Ik drink nooit meer. Ik ben de hele dag misselijk en heb barstende koppijn. Tegen vier uur 's middags kan ik eindelijk uit bed komen om wat te eten. Dwayne heeft nergens last van om de een of andere reden. Ik doe vandaag, behalve dit stukje schrijven, niets meer. 

Dag 19
De kater is gelukkig voorbij en vandaag staat op de planning een dagje strand. Na een goedkoop en lekker ontbijt: mango, yoghurt en havermout, maken we ons klaar. In plaats van een Uber of taxi besluiten we gewoon met de bus te gaan. Dit is een stuk goedkoper en ook leuker, veel lokaler. De bus kost 3200 peso's, ongeveer 1€, waar de taxi of een Uber drie keer zo veel kost, nog steeds vrij weinig dus. Op het strand kopen we nog een balletje voor in het water. Na ongeveer een kwartiertje komt er een kindje kijken. Als ik het balletje naar hem gooi is het aan, z'n zusje komt erbij en we zitten er aan vast. We doen verschillende spelletjes met ze en we leren ze een koprol in het water. Op zich erg grappig maar na drie kwartier zijn we er wel klaar mee. We smeren ons nog maar eens in en eten even wat. Het is inmiddels zo warm dat we het niet lang volhouden buiten het water. Gevoelstemperatuur lag boven de 40 graden Celsius. Ondanks het smeren keren we redelijk verbrand terug naar het hostel. Hier eten we een rijstmaaltijd van de straat, gerold in bananenbladeren. Ik vond het best prima maar Dwayne vond het vies. Ach ja een miskoop was het niet omdat het voor twee personen 5.000 peso's kostte. Omgerekend waren we met z'n tweeën dus €1,60 kwijt. 

Dag 20
Vandaag gaan we naar Minca een klein plaatstje op een klein halfuurtje rijden van Santa Marta. Lekkere slingerweggetjes door de jungle en bergop, misselijkmakend. Aangekomen in Minca eten we een heerlijke wrap. Om vervolgens een hike te doen naar Casa Elemento, een hostel boven op een berg waar je een prachtig uitzicht hebt over de jungle en Santa Marta. Als we vertrekken ziet het er een beetje dreigend uit maar niks om zorgen over te maken. Onderweg zouden we een waterval tegenkomen waar we konden zwemmen, nooit gevonden. We begrijpen er niks van want er was maar een pad. Boven bij Casa Elemento zitten we midden in de wolken en kunnen we niks zien. Zonde. Als we teruggaan blijken het echter niet zomaar wolkjes te zijn, we zitten midden in een onweerswolk! Best spannend. Met stromende regen rennen we naar beneden. Dit houden we zo'n 20-30 minuten vol tot ik struikel en vervolgens uitglij in de modder. Dwayne kan niet meer stoppen met lachen natuurlijk. Vanaf dat moment ben ik wel een beetje klaar met de regen. We lopen rustig verder voor nog ruim een half uur voordat we in Minca aankomen. Net als we Minca binnenlopen stap ik nog in een enorme plas op de weg omdat ik m'n aandacht er niet bij had. Echt een pechdag. 'S avonds is het koud en regent het gestaag door. Wel maken we een mooi filmpje van het onweer dat ook de hele avond aanhoudt. Raar dat het koud is want we hebben vanaf ons hostel in Minca prachtig uitzicht op Santa Marta, ongeveer 20km verderop, waar het 's nachts zo warm was dat je er bijna niet kon slapen.

Dag 21
We beginnen de dag met een ontbijtje van het hostel. Scrambled egg met tomaat, ui en basilicum, toast, verse jus en verse chocolademelk. Aangenaam verrast. De dag bestaat verder uit een chocolade tour en het bezoeken van de waterval die we gister hebben gemist. Eerst de chocolade tour. Omdat mijn schoenen gister compleet zijn natgeregend trek ik slippers aan, domme keus, het is super stijl omhoog en een stuk verder als ik dacht. Na een klein uurtje komen we er eindelijk maar we zijn wel 400 meter gestegen denk ik. De chocolade tour is best prijzig maar wel interessant. Het duurt ongeveer een uurtje en aan het eind krijgen we nog warme chocolademelk en een masker van cacao, rozenwater en honing. Hiervan krijg je, volgens de gids, een lekker zacht babyhuidje. Vanaf de koffie/cacaoplantage gaan we door naar Pozo Azul, een andere waterval als gister nu op vijfentwintig minuten lopen. Natuurlijk verdwalen we en vragen we wel vijf of tien keer de weg. Elke keer wordt het langer. Dan komen we een man tegen die er ook naar op zoek is, hij weet de weg niet maar helpt ons wel er te komen. Na twee uur en vijfentwintig minuten komen we dan eindelijk daar aan. Wel mooi maar dan begint de dagelijkste regenbui van dit gebied. Ik ben inmiddels helemaal kapot van al meer dan drie uur op die slippers lopen, gelukkig is het vanaf de waterval nog maar een klein stukje. We lunchen uiteindelijk pas rond 16:00 om vervolgens rond 19:00 weer te gaan avondeten. 'S avonds spelen we Uno met een meisje uit Australië die met mij meedenkt over de laatste week (zonder Dwayne). 

3 Reacties

  1. Fransje:
    22 augustus 2017
    Klinkt heel interessant en sportief allemaal. Ben benieuwd naar je foto's. Het lijkt me daar echt spectaculair. Geniet nog van je laatste twee weken. Liefs fje.
  2. Guus:
    22 augustus 2017
    Wat zie en doe je veel. Nog een fijne week en ik blijf benieuwd naar je foto's.
    Groetjes Guus.
  3. John:
    22 augustus 2017
    Ha tom,
    Het is iedere keer weer een genoegen om je verhalen te lezen en zo een beeld te krijgen van al belevenissen. Nog twee weken en twee verhalen te gaan. Geniet ervan !
    Liefs, john