Ilha Grande

Na een van de meest indrukwekkende natuurparken in Zuid-Amerika blijf ik nog een dagje in Foz do Iguacu, het Braziliaanse dorpje bij het drielandenpunt tussen Brazilië, Argentinië en Paraguay. De laatste dag voordat ik me opmaak voor de laatste lange busreis van deze reis. Ik besluit op deze laatste dag het vogelpark vlak bij de watervallen te bezoeken. Hier worden allerlei verschillende vogels en reptielen gebracht die slecht zijn behandeld of afhandig zijn gemaakt van smokkelaars. Wanneer de dieren sterk genoeg zijn worden ze vrij gelaten in de jungle, een aantal heeft niet meer de kracht om terug te keren en houden ze in het park. Daarnaast bestaat bijna de helft uit vogels die in het park zijn geboren. Omdat het vogelpark in het zelfde nationale park ligt als de watervallen, midden in de jungle, is het tropisch genoeg voor de vogels en reptielen. 'S avonds ga ik met een meisje dat ik in het park heb leren kennen naar Paraguay om te kijken een dam die het land van tachtig procent van alle stroom voorziet. De grens kunnen we zo over zonder controle omdat zij een Paraguayaans kenteken heeft, ik ben deze avond dus een illegaal. De dam was gesloten dus we hebben eigenlijk alleen wat rond gereden in haar auto. De volgende dag maak ik me op voor de laatste lange busrit, van Foz de Iguacu via Rio de Janeiro naar Ilha Grande, een eiland drie uur van Rio. 

Na een kleine dertig uur kom ik aan op bestemming. Dit eiland bestaat grotendeels uit jungle alleen langs de kust liggen enkele kleine dorpjes. Mijn hostel is dan ook midden in de bushbush en heeft een lekkere hippie sfeer. Na een avondje stappen gaan ik en een Fransoos de volgende dag met de fiets naar een strand aan de andere kant van het eiland, onverwacht was er veel klimwerk op een onverharde weg. Wederom ben ik de sterkste en kom ruim twintig minuten eerder boven als de Fransoos, kleine boost voor mijn zelfvertrouwen. Vanwege de hitte en de luchtvochtigheid van de jungle kom ik op de top aan alsof ik net uit de douche kom, papa op de spinfiets is er niks bij. Als Antonie (de Fransoos) bovenkomt is het nog ongeveer een half uurtje dalen voordat we aankomen bij een prachtig strand dat zo goed als alleen voor ons is. Ik duik er gelijk in om verkoeling te zoeken, "helaas" het water is zeker twintig tot vijfentwintig graden dus echt verkoelend is het niet. Hier chillen we de hele dag en ik maak nog een zwemtocht, een tocht omdat ik de afstand redelijk verkeerd had ingeschat, naar een klein eilandje voor de kust. Kleine tegenvaller ik kon er niet op omdat de rotsen te stijl waren. Op de terugweg met de fiets hetzelfde liedje, bovenaan moet ik ruim twintig minuten wachten. Wel een aapje en een slang gezien, de slang was ruim anderhalve meter. Helaas te laat om een foto te maken, die beesten zijn razendsnel! Na enig speurwerk blijkt het een Boa Constrictor te zijn geweest. 

De derde dag op het eiland ga ik voor een kleine wandeling door de jungle, eindstop een ander strandje. Onderweg was er nog een waterval die mensen aan het beklimmen waren. Al met al een rustig dagje met verschillende strandjes. 'S avonds ga ik een hapje eten met een meisje uit het hostel en tijdens het eten valt de elektriciteit ineens uit op het hele eiland, alles was pikzwart voor vijf seconden, op dat moment pakte iedereen zijn of haar telefoon en was er weer licht. In totaal duurde de stroomstoring maar vijf minuten, de WiFi daarentegen werkte de hele avond niet meer op het eiland. 

Maandag ga ik erop nieuw uit voor een wandeling deze keer draag ik m'n hardloopschoenen in plaats van m'n slippers. De wandeling was een stuk langer dan de dag daarvoor en het pad was minder goed onderhouden. Na ongeveer een uur kom ik aan bij het eerste strandje waar ik een uurtje blijf om te chillen. Vervolgens op naar Lopez Mendez, volgens vele het mooiste strand van het eiland. Hier arriveer ik na nog een uurtje lopen. De rest van de dag blijf ik hier chillen en genieten van inderdaad een van de mooiste, al dan niet het mooiste, strand wat ooit heb gezien. De weg terug doe ik supersnel in anderhalf uur, waar er drie uur voor staat. Helemaal bezweet kom ik terug bij het hostel, waar ik na een korte douche samen met de Antonie samen ga koken. Verse vis voor nog geen drie euro per kilo! Dat mag je niet laten liggen natuurlijk. Het was heerlijk, volgende dag haal ik weer vis.

De laatste dag op het eiland heb ik besloten naar de top van het eiland te klimmen. Vol moed begin ik aan de stijle en zware tocht. Het pad loopt midden door de jungle en er is helemaal niemand, ik ben helemaal een met de natuur. Klein, maar zeer dom, foutje: water vergeten. En dat in een temperatuur van dertig graden en zeer hoge luchtvochtigheid. Vanwege deze misstap moet ik tot mijn grote spijt toegeven dat ik voor het eerst en laatst deze trip mijn einddoel niet heb bereikt. Op ongeveer vijfenveertig minuten van de top geef ik het op. Klein lichtpuntje op deze donkere en beschamende dag het was redelijk bewolkt toen ik terugkeerde dus hopelijk was daarmee het uitzicht slecht. Morgen op naar Rio de Janeiro, hier verblijf ik de laatste twee weken van mijn reis.