Salar de Uyuni

Na een vijf uur lange busrit vanuit Potosí kom ik 's avonds om zeven uur aan in Uyuni, twee uur later dan gepland. Omdat ik de volgende dag meteen de tour wil doen over de zoutvlaktes loop ik de eerst geopende agency binnen. Geluk, ze zochten nog iemand om de auto te vullen en ik kan voor een schappelijke prijs mee. De volgende ochtend om half elf vertrekken we met een, zo lijkt het, prima auto. Ik zit in een groep met een Australisch koppel (het meisje is een eersteklas monster, hartstikke aardig maar haar aankijken is bijna onmogelijk), een Brit en een koppel uit Letland. Het is een van de meest toeristische tours die ik tot nu toe heb gedaan, vergelijkbaar met Machu Picchu. De eerste stop is bij een treinkerkhof, hier staan oude, verroeste treinen die de Spanjaarden gebruikten voor de transport van zilver uit Potosí naar Chili om het zo te verschepen naar Spanje. Waar in Europa deze verroeste treinen waarschijnlijk in een museum zouden staan, is het hier mogelijk om ze te beklimmen en verder te ruïneren. Na het treinkerkhof net buiten Uyuni rijden we door naar 'Salar de Uyuni'. De zoutvlakte heeft een oppervlakte van 12.500 vierkante kilometer en is daarmee de op een na grootste zoutvlakte ter wereld. Zo'n dertigduizend jaar gelden bestond deze zoutvlakte uit een groot zoutwatermeer, inmiddels bijna geheel opgedroogd. Er zijn nog een stuk of vijf kleine meren te vinden. Op de zoutvlakte is één hotel, in dit zouthotel is alles gemaakt van zout, de meubels, de muren noem het maar op. Na een heerlijke lunch vertrekken we en maken we de wel bekende toeristische foto's. Omdat we geen attributen mee hadden om de foto's te maken (behalve een fles Bacardi), vertrekken we redelijk snel naar een "eiland" genaamd Incahuasi. Dit eiland bestaat uit koraal en cactussen, sommige wel meer dan zeven meter lang! Laatste stop is kijken naar de zonsondergang. 'S avonds, na een heerlijk gebraden kippetje, spelen ik en de Brit nog een potje kaarten met een Boliviaans jongetje. 

De volgende ochtend gaat de wekker om half zes. We beginnen de dag met een rit van ongeveer tweeëneenhalf uur om bij de voet van een werkende vulkaan aan te komen, een kleine hoeveelheid rook komt uit de top van de vulkaan. Vanwege een eerdere uitbarsting zijn er aan de voet van de vulkaan rotsen van gestold lava te vinden. Door de sterke wind hebben de rotsen rare vormen aangenomen toen de lava nog zacht was, dit maakt het landschap surrealistisch. Na de vulkaan bezoeken we in totaal zes meren, stuk voor stuk gevuld met honderden flamingo's die tot op wel twee meter afstand komen. De meren hebben verschillende kleuren vanwege verschillende mineralen in de grond. Tussen de 'lagunes' door kruisen we de siloli woestijn, ook hier is weer een rotsformatie die nep aanvoelt. Een van de rotsen lijkt haast op een boom, vandaar de toepasselijke naam 'Arbol de Pierda' (=boom van steen). De laatste stop is bij het Colorada meer, opnieuw vol met flamingo's. Vanwege verschillende micro-organismen in de grond heeft het meer een kastanjebruine kleur. 'S avonds gaan we vroeg naar bed want de volgende morgen vertrekken we om half vijf. 

Ik slaap volledig door m'n wekker heen en word drie minuten voor vertrek gewekt, geen tijd voor ontbijt of tandenpoetsen. Na ongeveer een uur rijden arriveren we bij onze eerste stop: geisers. Het was een prachtige locatie en wij arriveerden als eerste, dus nog geen andere toeristen die het aanzicht verpesten. Een van de geisers werd gebruikt stroom op te wekken. Na ongeveer vijf minuten vertrekken we weer aangezien het er stervenskoud was. Vanaf hier rijden we door de Salvador Dalí woestijn, die zijn naam heeft te danken aan het surrealistische landschap dat vergelijkbaar is met de schilderijen van Dalí, naar een hot spring. Hier ga ik niet in, aangezien ik al mijn Bolivianos (munteenheid Bolivia) heb opgemaakt. Na een half uur pootje baden gaan we door naar het laatste stop van deze tour, Laguna Verde (=het groene meer). Het meer heeft een groene kleur vanwege koper en arseen in de grond. Vanaf hier gaan we naar de grens met Chili, op naar San Pedro de Atacama.