Arequipa - Colca Canyon

18 september
Vandaag zijn de eerste problemen gestart, ik heb last van m'n buik en kan vrijwel niks eten. Ik heb een Coca Cola, rijst en Norit dieet, erg prettig want juist vandaag zit ik in een 15u lange busreis naar Arequipa. Goed getimed dus. De bus vertrok om half 2 bij het hostel, we hebben twee kleine tours onderweg. De eerste tour was in Pisco, hier komt het bekendste Peruaanse drankje vandaan. Vreemd genoeg vernoemd naar de plaats. Hier heb ik mijn eerste souvenir gekocht, een flesje pisco. De tweede stop was bij de Nazca lijnen, volgens velen gemaakt door aliens. Naar mijn mening een toeristische attractie, het waren gewoon simpele lijnen in de vorm van rare dingen. Daar waar velen geloven dat het duizenden jaren is gemaakt, denk ik dat iemand deze lijnen elke maand opnieuw ververst. Ik vond het persoonlijk niet erg interessant. Vervolgens hebben we een tien uur durende busreis naar Arequipa waar we 's ochtends om 5 uur arriveerden. Toen we incheckte bij het hostel moesten we tot 12 uur wachten voordat we de kamer in mochten, alle kamers waren volgeboekt en we moesten wachten tot deze mensen waren uitgecheckt. Verschrikkelijk, na de meest onuitstaanbare busrit ooit, misschien een uurtje kunnen slapen in totaal. Vanwege deze problemen kregen we wel gratis ontbijt en mochten we vast douchen, de beste douche tot nu toe in peru. Ondanks het feit dat ik tot nu toe alleen maar warme douches heb gehad kwam het water eruit alsof iemand over je heen aan het piesen was. Na nog een kleine powernap, waar ik ruw uit gewekt werd, zijn we opzoek gegaan naar een tour in de Colca Canyon, de tweede diepste canyon in de wereld. Na wat rondgevraagd en onderhandeld te hebben maakten we een beslissing. We zouden de volgende dag om half 4 's morgens vertrekken voor een tweedaagse trekkingtocht, iedereen dus vroeg naar bed. Wat goed uitkwam gezien de slechte nachtrust, al lijk ik de enige die daar echt last van heeft gehad. 

20 september
De volgende ochtend werden we naar de Colca Canyon gebracht in een minibusje. De chauffeur deed me denken aan Daniël, mijn oude tafeltenniscoach, hij reed net zo roekeloos en irritant, en dat door de bergen. De jongen bij de receptie vertelde ons dat het weer ongeveer gelijk was als in Arequipa, ongeveer 25 graden met veel zon, dit was niet het geval. Daar waar ik Arequipa met een zwembroek over straat liep is het in de autorit er naartoe -20 buiten, weliswaar op 4.500m, maar toch. Gelukkig ben ik voorbereid en heb ik ook m'n zwembroek aan in de auto. Met man en macht probeer ik mezelf warm te houden met alles wat ik mee heb. Eenmaal in de canyon is onze eerste stop de condor spot. Hier hebben we bijna tien condors zien vliegen, sommige wel op 5-10m van ons vandaan! Vervolgens zijn we begonnen aan de trek. De gids vertelde ons dat de eerste dag een tocht zou zijn van ongeveer twintig kilometer maar het was bijna allemaal flat (plat). 'Peruvian flat'. Het was met uitstek de zwaarste wandeltocht die ik ooit heb gedaan! Halverwefe kregen we een heerlijke lunch in een lokaal dorpje waar het woord wifi nog nooit was gebruikt. Ze hadden een paar uur per dag stroom en warm water van de zonneboiler. De lunch bestond uit rijst en een stoofschotel met alpaca, een van de lekkerste dingen die ik tot nu toe heb gegeten in Peru. Wellicht ook omdat ik stierf van de honger. Aan het eind van de trek werd verteld dat dit een goede training was voor de volgende dag. Na een prachtige route te hebben gelopen komen we aan in de 'Garden el Eden', een fantastische plaats in de middle of nowhere. Ik denk dat de 'echte' Hof van Eden er ook zo had uit kunnen zien. Hier hebben we zo'n vijf minuten kunnen genieten van de zon voordat die achter de bergen verdween (17:00). Daarna hebben we nog een paar biertjes gedronken, kregen we avondeten (spaghetti bolognese) en zijn we vroeg naar bed gegaan voor de volgende dag. 

21 september
Het was verschrikkelijk! Opstaan met enorme spierpijn midden in de nacht om verder te gaan met de wandeling. Gelukkig was de wandeling slechts vijf kilometer, het duurde bij ons helaas wel bijna drie uur. In deze vijf kilometer moesten we 1300m omhoog, volgens mijn berekeningen is dat een gemiddeld stijgingspercentage van 26%. Na ongeveer elke vijf minuten hielden we een pauze van één minuut, en alsnog ben je helemaal gesloopt als je boven komt. Oja, voor ik het vergeet, dit was vóór het ontbijt! Het ontbijt kregen we boven aan de berg: twee Peruaanse broodjes, scrambled egg, een coca thee. De broodjes in Peru zijn een soort pitabroodjes, meer lucht dan brood en zonder ook maar enige voedingsstoffen. Het enige beleg wat ze schijnbaar hebben is aardbeienjam. Hierna werden we met een, te kleine, minibus naar de verschillende hotspots in de Colca Canyon gebracht. Hij was te klein omdat er drie mensen achter moesten blijven en met een andere groep mee moesten, ik deed alsof ik sliep en gelukkig was ik niet een van die drie. Na een dozijn prachtige foto's en een misselijkmakende autorit van een uur kwamen we bij de hotsprings, hier kon je voor een paar euro in verschillende warme baden. Deze baden werden opgewarmd door de vulkaan. Heerlijk ontspannend voor de spieren. Ondanks alles kon ik die avond, terug in Arequipa, nauwelijks lopen van de spierpijn. Over twee dagen vertrek ik naar Cuzco en vanuit daar ga ik Machu Picchu zien.