Lima - dag 1

Met een nacht van 21:00-05:00(lokale tijd) kan je toch wel spreken van een soort jetlag. Vervolgens moest ik blijven liggen want pas vanaf 07:30 werd het ontbijt geserveerd: broodjes met kaas/ham/jam, fruit, scrambled egg, coca thee en een heerlijke meloensmoothie. In de tijd dat ik in bed lag heb ik bijna alleen maar gedroomd over eten, het was dan ook al 15u geleden sinds mijn laatste "vliegtuigmaaltijd" (een broodje en een bakje wat tiramisu werd genoemd). Na het zeer welkome ontbijt ben ik de stad gaan verkennen. Eerst een kleine twee uur rondgelopen door Miraflores, de wijk waar ik verblijf, en vervolgens naar het centrum van Lima. Na een uur of wat gewandeld te hebben word ik aangesproken door een zeer vriendelijke man die me vraagt waar ik vandaan kom. Na een kort gesprekje vraagt de man of ik al geluncht heb, dat had ik nog niet dus hij zegt me dat we 'Ceviche' moeten gaan eten, het nationale gerecht van peru(rauwe vis met citroen, ui en chili pepers). Daar hoorde ook nog 'Pisco Sour' bij, een lokale cocktail. Toen het op tafel kwam schrok ik een beetje, we kregen een bord met z'n tweeën en twee enorme pullen met de cocktail. Het was pas 13:00 en na een half uurtje hadden we het op, ik kon niet meer zeggen dat ik nuchter was. En nu komt het, het betalen. De 'vriendelijke' man had zelf geen geld, dus kwam het ineens op mij aan. 300 soles omgerekend zo'n 80€ moest ik betalen! Ik had maar 170 soles, dus werd me in heel gebrekkig engels uitgelegd dat ik het resterende bedrag moest gaan pinnen. Ik ben heel netjes meegelopen naar de ATM en heb vervolgens daar verteld dat ik geen 100$ ga betalen voor dat eten. Ik was op dat moment alleen nog met de vrouw van het eettentje, die stond erop dat ik m'n paspoort zou geven. Dat heb ik gelukkig niet gedaan en ben vervolgens weggelopen met de woorden 'no sé, no sé', 'ik weet het niet,  ik weet het niet'. Gelukkig kwam ze niet achter me aan. Maar een dag in Peru en ik heb het voor elkaar gekregen om afgezet te worden. Na die, ik denk bijna een liter, cocktail heb ik besloten even terug te gaan naar het B&B en even een dutje te doen. Om vervolgens rond 18:00 weer naar het centrum te vertrekken, domme keuze. De spits in de randstad lijkt druk, ik weet nu wat echt druk is. Na een half uur en zo'n 15 bussen verder sta ik vooraan in de rij. Eindelijk aan de beurt, begint de volgende elende. De busrit zelf. Daar waar ze in japan mensen hebben die je naar binnen proppen moet je dat in lima zelf doen. En het is geen pretje. Maar gelukkig na 10 minuutjes kom ik aan op m'n bestemming: Parque de la Reserva. Een van de mooiste parken die ik ooit heb gezien, met meer dan 10 stuk voor stuk prachtige fonteinen. Het staat zelfs in het guiness book of world records met een fontein van 80m hoog! Zeer de moeite waard! Toen ik vervolgens terug naar het B&B ging rond half 9 ging ik een hapje eten. Wat bleek ik was een van de eerste, normaal wordt hier van 10-12 's avonds gegeten. Na het eten heb ik nog een 'Machu Picchu' gedronken, nog een lokale cocktail met munt, sinaasappel en grenadine. De volgende morgen ben ik uitgechecked bij het B&B en op zoek gegaan naar een hostel.